Na jej południowych stokach znajduje się olbrzymi kamieniołom piaskowca - jeden z największych na obszarze polskich Karpat. W latach trzydziestych XX w. transportowano stąd tłuczeń skalny na budowę zapory rożnowskiej. Po wojnie eksploatowany tu materiał skalny wykorzystano do budowy Portu Północnego w Gdańsku.

Wieś należała pierwotnie do klasztoru klarysek w Starym Sączu, z końcem XIV w. dostała się w ręce prywatne (Krystyna z Klęczan, a w XV w. Wincentego z Klęczan herbu Strzemię). W najstarszych dokumentach występuje nazwa wsi „Kluchane”, „Kluczane”. Od końca XVII w. jej właścicielami byli m.in. Ogonowscy, Dzięciołowscy, a w XIX w. Zielińscy. Na rozwoju miejscowości mocno zaważyło wybudowanie tutaj w 1884 r. Galicyjskiej Kolei Transwersalnej. Klęczany mają również swój epizod związany z kopalnictwem ropy naftowej. Otóż w 1857 r. baron Brunicki wraz z Ignacym Łukasiewiczem otwarli jedną z pierwszych na ziemiach polskich (obok Bóbrki) destylarnię ropy naftowej i kopalnię ropy, która funkcjonowała do 1970 r. Obecnie Klęczany rozwijają się w oparciu o wielką żwirownię i w/w kamieniołom.

W Klęczanach mieszka p. Stanisław Kmiecik, artysta malarz, który urodził się bez rąk i maluje za pomocą stóp i ust. Jego prace zdobyły liczne nagrody i wyróżnienia na regionalnych i ogólnokrajowych wystawach.

W centrum wsi zachował się klasycystyczny dwór z przełomu XIX i XX w., w którym ma siedzibę Gminny Ośrodek Kultury w Chełmcu. Obok dworu piękny starodrzew (pomnikowe dęby) oraz kaplica Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z 1884 r. Przy drodze do Marcinkowic figura Piety z XIX w.